فیلم اسب جنگی

فیلم اسب جنگی (War Horse)

نویسنده: لی هال، ریچارد کورتیس، بر اساس رمانی از مایکل مورپورگو

کارگردان: استیون اسپیلبرگ

مدت زمان فیلم: ۲.۲۶ ساعت

امتیاز در آی.ام.دی.بی: ۷.۲

خلاصه فیلم اسب جنگی

فیلم داستان اسبی به نام جویی است. او در یک مزرعه با یک خانواده زندگی می کند و آلبرت پسر خانواده عاشق این اسب است. اما در بحبوحه جنگ جهانی اول، پدر خانواده مجبور می شود به خاطر فقر، اسب را به یک فرمانده ارتش بفروشد. آلبرت برای خدمت سربازی ثبت نام می کند و تصمیم می گیرد که در میدان نبرد به دنبال اسب خود بگردد. بر اثر اتفاقات فراوانی، جویی میان سیم خاردارهای بین دو نیروی دشمن گیر می افتد و…

درون‌مایه فیلم اسب جنگی

فیلم اسب جنگی درباره عشق و محبت بین انسان و حیوان است. قهرمان داستان، انسان نیست، بلکه یک اسب است. این اسب است که ما در تمام طول فیلم سرنوشت او را مانند یک سرباز واقعی تعقیب می کنیم. او از میان میدان نبرد می گذرد، کشته ها را می بیند، به نیروهای خودی کمک می کند، می جنگد. و تمام این مدت، ما به طرز شگفت آوری می توانیم احساسات و عواطف را از حرکات و چشمان اسب قهرمان حس کنیم. در کشاکش جنگ بین نیروهای انگلیس و آلمان، زمانی که فقط کشتن معنی دارد، یک اسب ناجی انسانیت می شود. درگیری دو نیروی دشمن در دو جبهه، برای آزادکردن جویی از سیمهای خاردار، یکی از بهترین صحنه های بروز انسانیت در سینما است. افراد هر دو طرف جبهه، زبان همدیگر را نمی فهمند، اما انگار این اسب به زبان مشترک آنها تبدیل شده. با چشمان معصومش به سربازان و فرماندهان نگاه می کند و باعث می شود عواطفی که تلاش کرده بودند از یاد ببرند، دوباره زنده شود.فیلم اسب جنگی روح معصوم کودکانه و پاکی دارد. این فیلم به طور غیرمستقیم به ما می فهماند که چه ساده می توان با پیداکردن اشتراکات و تنها با احساسات انسانی، حتی بدون حرف زدن، از جنگ و خونریزی جلوگیری کرد. اسب داستان ما بدن و روحش سفیر صلح می شود، هرچند برای ساعاتی کوتاه.

تلاش و همکاری دوستانه دو جبهه دشمن برای آزادکردن او، نشان می دهد که انسانیت در این آدمهای جنگجو نمرده است.

انسانها برای عشق ورزیدن نیازی به بهانه ندارند.

برای تمام کردن جنگ و خونریزی تنها کافی است به اصل خود روی بیاورند و به صدای قلب خود گوش دهند.

فیلم به شدت احساساتتان را قلقلک می کند.

دیدن رنج یک حیوان زبان بسته و تلاش او برای زنده ماندن، به یادمان می آورد که سربازها هم همانقدر رنج می کشند و همانقدر دوست دارند زنده بمانند.