نشانه های سجاوندی ، موجودات ظریفی در خدمت متن

نشانه های سجاوندی یا نشانه های نقطه‌گذاری، نشانه‌هایی هستند که برای روشن کردن معنی و مشخص کردن آغاز و انجام عبارت ها و جمله‌ها و بندها در نگارش به‌کار می‌رود. این نشانه ها، که نشانه های نوشتاری هم نامیده می‌شوند، نشانه‌هایی هستند که برای آسان‌تر خواندن یک نوشته، بیان یک احساس، فرمول‌نویسی در ریاضیات و غیره یا ایجاد دگرگونی در تلفظ واژه ها به کار می روند. ابوالفضل السَجاوندی القاری در قرن ششم ه.ق، برای راهنمایی قاریان، نخستین نشانه‌ها را در نگارش قرآن به کار برد.

اصول نشانه گذاری درفارسی

اصول نشانه گذاری در زبان فارسی برگرفته از زبان‌های اروپاییٰ ‌به‌ خصوص فرانسوی و انگلیسی است. باتوجه به خط فارسی (عربی) تغییراتی در برخی از نشانه ها داده شد. مثلاً ویرگول (,) وارونه شد (،) تا با حرکت دست به‌هنگام نوشتن حروف فارسی هم‌خوانی داشته باشد. یا نقطه ویرگول (;) به مشابه فارسی‌اش (؛) و علامت (?) به شکل متقارنش (؟) تبدیل شد.

نشانه های سجاوندی معمول ومتداول در زبان فارسی

۱-نقطه ( . )
۲-ویرگول- کاما ( ، )
۳-نقطه ویرگول ( ؛ )
۴-دونقطه ( : )
۵-گیومه یا علامت نقل قول ( « » )
۶-علامت سؤال ( ؟ )
۷-علامت تعجب ( ! )
۸-پرانتز یادوهلال ( ) ۹-قلاب [ ]
۱۰-خط فاصله ( – )
۱۱-خط ممتد (— )
۱۲-سه نقظه ( … )
۱۳-ممیّز ( / )
۱۴-ایضاً ( ″ )
۱۵- ستاره ( ٭ )

نشانه های سجاوندی و روح زندگی

جملات و داستان ها مفهوم شان را مدیون این موجودات ظریف (نشانه های سجاوندی) هستند.

آنها مانند ثانیه های اثرگذار زندگی هستند و اصلا خود زندگی هستند.

داستان زندگی یک روند بی معنی و بی روح و خشک است.

یک کتاب پر از کلمات و اتفاقات که پشت سرهم می آیند.

تنها چیزی که زندگی را معنی دار می کند، همین ثانیه ها هستند، همین نشانه های سجاوندی.

لحظه های شادی و رنج که که مثل نقطه، جمله های سخت زندگی را متوقف می کنند.

لحظه هایی که مانند ویرگول سرعت زندگی را کم می کنند و فرصت استراحت می دهند.

آن هایی که مانند پرانتز معنی بیشتری به زندگی می دهند.

زندگی من و شما هم مانند یکی ازاین بی نهایت داستان های تکراری زندگی است که نشانه های سجاوندی می توانند آن ها را معنی دار کنند.

حالا تصمیم با ما است که این نشانه ها را ببینیم و یا به سادگی از آن ها گذر کنیم.

باید یادبگیریم به سادگی از نشانه ها و در واقع رنج ها و شادی ها گذر نکنیم.

کارنامه زندگی ما را همین نشانه ها تعریف می کنند.

بخشی از متن برگرفته از نوشته فهیم عطار